॥ देव-वाणी ॥

मंगळवार, ऑगस्ट ०४, २००९

गावाच्या वाटेवर

वळणाच्या वाटांनो घेऊन चला लवकर आता
डुबणार्‍या सूर्याजवळच माझा गाव दिसे छोटा

तीन्हीसांजेला आकाशाच्या रंगात भिजुन
थकलेल्या डोळ्यांतिल ओढीच्या पणत्या लावुन
मी पोहोचीन जेव्हा घराकडे दिसतील मला सारी
माझ्या वाटेला आतुर डोळे लावुन बसलेली
सांगेन तयांना मजेत आहे शहराच्या गर्दित
आणखीन समाधानी पगाराच्या पहिल्या वाढीत
भेटी देईन साडी आईला, घड्याळ बाबांना
आणि बहिणीला ड्रेस गर्ली पिंकिश रंगाचा

मग रात्र शांत उगवेल गंध पसरवेल आठवणींचा
न रडता,पडता,धडपडता हुंदडलेल्या बालपणीचा
मग डोळ्याला डोळा लागेल कसा, आई येईल
थोपटताना कौतुक कुठल्याश्या मुलीचेही सांगेल
मी झोपिन थोडा खोटा, थोडा खरा, तरीही जागा

दुसर्‍या दिवशी मित्रांची घरामधे ही- गर्दी होईल
गप्पांच्या खमंग प्लेटा चहामधे बुडवुन खातील
कुणी अजुन परिक्षा देतो आहे, कुणी अजून काहीच नाही
गाडी एकाची अजुन रुळाच्या आसपासही नाही
मी जिंकुन एकच चिंतित दिसतो, बाकी कसे मस्तीत
मी उगाच देतो सल्ला सारे जगा जरा शिस्तीत
आणि अचानक वेळच होईल पुन्हा परत निघण्याची
शहराच्या विहिरित श्वास कोंडवुन बुडी खोल घेण्याची
मी निघेन येईन लवकर सांगून पुढच्या वेळेला

-देवेंद्र देशपांडे
१२ ऑगस्ट २००८